سوره همزه (بهتان زننده)

سوره همزه صد و چهارمین سوره قرآن است که در مدینه نازل شد و دارای ۹ آیه است. این سوره به کسانی که به دیگران تهمت می‌زنند، غیبت می‌کنند و با ثروت و موقعیت خود فخر می‌کنند، هشدار می‌دهد و به عواقب این رفتارها اشاره می‌کند.

ترجمه: سوره الهمزه (عیب‌جو) سُورَة الهمزة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند بخشنده و مهربان

وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ١

وای بر هر عیبجوی مسخره‌کننده‌ای! (۱)

الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ٢

همان کس که مال فراوانی جمع‌آوری و شماره کرده (بی‌آنکه مشروع و نامشروع آن را حساب کند)! (۲)

يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ٣

او گمان می‌کند که اموالش او را جاودانه می‌سازد! (۳)

كَلَّا ۖ لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ ٤

چنین نیست که می‌پندارد؛ بزودی در «حُطَمه» [= آتشی خردکننده‌] پرتاب می‌شود! (۴)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ ٥

و تو چه می‌دانی «حُطمه» چیست؟! (۵)

نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ٦

آتش برافروخته الهی است، (۶)

الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ٧

آتشی که از دلها سرمی‌زند! (۷)

إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ ٨

این آتش بر آنها فروبسته شده، (۸)

فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ ٩

در ستونهای کشیده و طولانی! (۹)