Çeviri: Sure Nâziât (Sökenler) سُورَة النازعات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
Rahman ve Rahîm olan Allah’ın adıyla.
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ١
Yemin olsun, çekip koparanlara/yay çekenlere/kuyudan su çekenlere/bağsız-bekçisiz koşan atlara/ayrılık yüzünden hasret çekenlere/daldırıp daldırıp çıkaranlara, (1)
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ٢
Yemin olsun, rahatça, incitmeden çekenlere/düğümü hünerle çözenlere/bir yerden bir yere gidenlere/coşkuyla iç çekenlere, (2)
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ٣
Yemin olsun, boşlukta yahut suda yüzüp gidenlere, (3)
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ٤
Derken öne geçip yarışı kazananlara, (4)
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ٥
Bir iş ve oluşu çekip çevirenlere, (5)
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ٦
Ki o gün şiddetle sarsacak olan saracaktır. (6)
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ٧
Onu, ardısıra gelen izleyecektir. (7)
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ٨
Bazı kalpler o gün kaygıdan titreyecektir. (8)
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ٩
Onların gözleri yerlere eğilecektir. (9)
يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ١٠
Biz gerçekten bu çukurda eski halimize döndürülecek miyiz? diyorlar. (10)
أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ١١
Un-ufak kemikler haline geldikten sonra, öyle mi! (11)
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ١٢
Hüsran dolu bir dönüştür bu öyleyse! diye konuştular. (12)
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ١٣
Oysaki o, sert bir komut sesinden ibarettir. (13)
فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ١٤
Bir anda hepsi uyanıp ortaya geliverir. (14)
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ ١٥
Ulaştı mı sana Mûsa´nın haberi? (15)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ١٦
Hani, Rabbi ona, kutsal vadide, Tuva´da seslenmişti: (16)
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ ١٧
Firavun´a git! İyice azdı o. (17)
فَقُلْ هَلْ لَكَ إِلَىٰ أَنْ تَزَكَّىٰ ١٨
De ki ona: ´Arınıp temizlenmeye ne dersin? (18)
وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ ١٩
Seni Rabbine kılavuzlayayım da gönülden ürperesin! (19)
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ ٢٠
Derken, ona o en büyük mucizeyi gösterdi. (20)
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ ٢١
Ama o yalanladı, isyan etti. (21)
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ ٢٢
Sonra, sırtını döndü; koşuyordu. (22)
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ ٢٣
Derken, bir araya toplayıp bağırdı. (23)
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ ٢٤
Dedi ki: "Ben sizin en yüce rabbinizim." (24)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ ٢٥
Bunun üzerine Allah, onu sonraya ve önceye ibret olmak üzere bir ceza ile çarptı. (25)
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشَىٰ ٢٦
Kuşkusuz, bunda, içine ürperti düşen için tam bir ibret vardır. (26)
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا ٢٧
Siz mi daha zorsunuz yaratılışça, gök mü? (27)
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ٢٨
Onu O yapıp kurdu. Onun boyunu yükseltti; ardından ona ahenk ve düzen verdi. (28)
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ٢٩
Gecesini kararttı, kuşluğunu ortaya çıkardı. (29)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا ٣٠
Bundan sonra da yeri yayıp deve kuşu yumurtası biçiminde yuvarlattı. (30)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ٣١
Ondan suyunu, otlağını çıkardı. (31)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ٣٢
Dağları, demir atmış gibi oturttu; (32)
مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ٣٣
Sizin için ve hayvanlarınız için bir geçim aracı olarak. (33)
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ ٣٤
O güç yetmez büyük felaket geldiğinde, (34)
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَىٰ ٣٥
O gün insan, uğrunda gayret sarfettiği şeyi hatırlar. (35)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَىٰ ٣٦
Gören kişi için cehennem apaçık ortaya çıkarılmıştır. (36)
فَأَمَّا مَنْ طَغَىٰ ٣٧
Artık azmış olan, (37)
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ٣٨
Ve iğreti hayatı yeğlemiş olan için, (38)
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ ٣٩
Cehennem, barınağın ta kendisidir. (39)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ ٤٠
Rabbinin yüceliğinden korkup nefsini boş heveslerden yasaklamış olan içinse, (40)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ ٤١
Cennet, barınağın ta kendisidir. (41)
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ٤٢
O saatten soruyorlar sana, "gelip demir atması ne zaman?" diye. (42)
فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْرَاهَا ٤٣
Nerede sende, onu hatırlatacak şey! (43)
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنْتَهَاهَا ٤٤
Ona ilişkin bilginin sonu Rabbine varır. (44)
إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشَاهَا ٤٥
Sen sadece, ondan korkanları uyaransın. (45)
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا ٤٦
Onu gördükleri gün onlar, dünyada sanki bir akşam veya onun kuşluk vaktinden başka kalmamışa dönerler. (46)